Yvonna Roelandts

Yvonnekeons zonnekeeen foto die blijft:jij in de rolstoel aan de vijver, met het hoedjeNadine zorgzaam om jou op de bankYvonneke, weinig woordenmet een glimlach rond je mond.We zeggen dag:en jij antwoordtbonjour monsieur,bonjour madameen een kus op ons hand.We praten - jij leeft verder in je wereld,maar je lacht als je zegt ik ben 100 jaar.Af en toe ook het stil verdrietde angst - het niet weten. niemand die je kon helpenwat ging er in je om?We zullen je nooit vergeten Yvonneke.Jij was ons papa zijn houvast van de eerste maanden in het home en hij was dat ook voor jou.Elke keer als we we de Korenbloem op bezoek kwamen werd jij ook een stukje familie van ons.Je hoorde er gewoon bij.Beste NadineJij was je mama haar levensdoel. Ze kwam tot rust als jij er was,en je hebt altijd zo liefdevol voor haar gezorgd.Zonder woorden bleef die warmte er tussen jullie beide.Viviane, Luc, Huguette, Adrien - en François Venneman (Korenbloem)Rust zacht Yvonneke en veel sterkte Nadine.

Ik vind dit bericht ongepast